Το ραδιόφωνό μας || της Μαρίας Βάιναλη
Σήμερα ξεκινά η νέα χρονιά για το ραδιόφωνο μας.
Το Μεταδεύτερο είναι ένα ραδιόφωνο, εντάξει web, αλλά να σου πω κάτι; Είναι μπέσα, το καλύτερο ραδιόφωνο που γνωρίζω και προσωπικά έχω συνεργαστεί. Το αγαπώ για διάφορους λόγους. Γιατί πραγματικά παίζει ό,τι κατέβει στους παραγωγούς του(…) γιατί μπορείς να ακούσεις και να παίξεις ό,τι μπορεί να ακουστεί και να παιχτεί (από όπερα, μέχρι μέταλ), γιατί κανείς δε θα σε κοιτάξει περίεργα και υποτιμητικά γιατί έπαιξες Lady Gaga (ναι η υποφαινόμενη), γιατί είναι αναρχικό με την ουσιαστική έννοια του όρου.
Λόγο έχουν όλοι, από το μικρότερο μέχρι τους βετεράνους κι αν είχαμε καθαρίστρια θα ‘χε κι αυτή. Αλλά δεν έχουμε, γιατί δεν έχουμε λεφτά. Αλλά ξέρεις κάτι; Δε μας νοιάζει. Καθαρίζουμε μόνοι μας (καλά όχι συχνά, γιατί κανείς μπορεί να μη θέλει, όμως γίνεται κι αυτό), όπως γίνονται πολλά άλλα πράγματα χωρίς λεφτά, χωρίς βασικά έσοδα. Πληρώνονται λογαριασμοί, στηρίζονται άνθρωποι, γίνονται ντοκιμαντέρ, στηρίζονται συνεργατικές προσπάθειες. Μπάτζετ; 0. Αλλά τα θαύματα δε χρειάζονται λεφτά για να συμβούν. Δε χρειάζονται λεφτά, κι ας λέει ο καπιταλισμός αλλιώς. Χρειάζονται άνθρωποι. Κι από αυτούς έχουμε πολλούς κι ωραίους.
Είναι το μόνο ραδιόφωνο στημένο επαγγελματικά χωρίς χρήματα, με βάρδιες ηχοληπτών στον αέρα, αλλά και με δεύτερο στούντιο ηχογραφήσεων σε λειτουργία για τις ηχογραφημένες εκπομπές. Θα μου πεις δε γίνονται αυτά. Θα σου πω γίνονται. Ξέρεις πως; Υπάρχουν άνθρωποι. Γι αυτό. Υπάρχει ας πούμε η Daraveria Papala που τόσα χρόνια όπου κι αν είναι, ό,τι ώρα κι αν είναι, όποιος και αν ακυρώσει τελευταία στιγμή, είναι εκεί να φροντίζει τη ροή να μην πάει τίποτα στραβά, και τίποτα δεν πάει. Είναι οι ηχολήπτες μας κι άλλοι πολλοί που ήρθαν, έφυγαν, θα ‘ρθουν ξανά. Είναι ο Κώστας, γενικών καθηκόντων, αλλά πάντα εκεί. Είναι ο Γιώργος ο Μητρόπουλος που είναι η ψυχή και η αισιοδοξία του ραδιοφώνου γενικά στην Ελλάδα τα τελευταία πολλά χρόνια, αλλά και του μικρού δικού μας. Είναι όλοι αυτοί που το έστησαν, είναι όλοι αυτοί που το κρατάνε ζωντανό. Είναι το ραδιόφωνο που χωρίς έσοδα έχει ανθρώπους μέσα, πιο μέσα αλλά κι έξω. Έχει συνεργάτες εξωτερικούς, έχει ανθρώπους που με ένα τηλεφώνημα θα είναι εκεί. Αλλά αυτό που μετράει πιο πολύ είναι οι δύο πόλοι που κρατούν όλο αυτό το εγχείρημα ζωντανό. Είναι οι αγάπη των ανθρώπων για τους άλλους ανθρώπους και το περιβάλλον γύρω τους κι είναι ο ρόλος που κατάφερε αυτό το ραδιόφωνο να παίξει για όλους μας. Ένας δρόμος ανοιχτός. Για τον πολιτισμό και την κοινωνία.
Είναι οι άνθρωποι με τις ωραίες εκπομπές τους, που τις κάνουν γιατί αγαπούν τη μουσική και είναι βαθιά δεμένοι με το μέσο. Είναι οι άνθρωποι που είναι εκεί στους τσακωμούς και στα ζόρια, στα καλά και στα πιο καλά, στα γλέντια και στα πιώματα. Μη στα πολυλογώ είναι η δεύτερη οικογένειά μου. Καλή αρχή σε όλους. Καλή ακρόαση σε όλους.
Υ.Γ.: Λαστ μπατ νοτ λιστ που λένε και στο χωριό μου στην Οξφόρδη, τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα ήταν δυνατό αν δεν υπήρχαν τα παιδιά του Music Corner record shop να παραχωρήσουν το πατάρι τους για να στεγαστούμε. Γιατί όπως σου είπα, υπάρχουν άνθρωποι.